از لحاظ تئوری هر ماده ای که دارای مشخصات کششی مناسب باشد و در کاربرد های مختلف از لحاظ شیمیایی پایدار باشد را می توان جهت ساخت مخازن استفاده کرد.

کد ها و استاندارد هایی برای طراحی این مخازن مانند ASME section II وجود دارند. که حاوی لیست های طولانی ای از یک سری مواد به همراه محدودیت های دمایی آنها می باشند. بیشتر مخازن تحت فشار از فولاد ساخته می شوند. برای تولید یک مخزن استوانه ای یا کروی، قسمت های نورد شده باید به یکدیگر جوش داده شوند.
 بعضی از مشخصات فیزیکی فولاد، که بر اثر نورد کردن به وجود می آیند، می توانند به دلیل فرایند جوش کاری تحت تاثیر قرار بگیرند، مگر اینکه اقدامات خاصی جهت جلوگیری از این صدمات، انجام شود. همچنین برای دستیابی به مقاومت مکانیکی مناسب، استاندارد های موجود استفاده از فولاد را به جهت مقاومت بالا در برابر ضربه، در مخازنی که در دمای پایین قرار دارند، توصیه می کنند. در عمل جایی که کربن استیل دچار خوردگی می شود، موادی که مقاومت بالایی در برابر خوردگی دارند باید استفاده شوند.
بعضی از مخازن تحت فشار از مواد کامپوزیتی ساخته شده اند، که این رشته های ضخیم کامپوزیتی به وسیله فیبر کربن و یک نوع پلیمر مهار شده اند. به دلیل مقاومت کششی بسیار بالای فیبر کربن، این مخازن می توانند بسیار سبک باشند، اما در نهایت ساخت این مخازن بسیار مشکل است. مواد کامپوزیتی می توانند در اطراف یک بوش فلزی پیچانده شوند و یک مخزن تحت فشار کامپوزیتی را شکل دهند.

مخازن تحت فشار ممکن است به وسیله بوش هایی از جنس فلز، سرامیک و پلیمر به جهت جلوگیری از نشت سیال و محافظت از بدنه در برابر مواد محتوی آن، پوشانده شوند. این بوش ها همچنین می توانند فشار قابل توجهی را تحمل کنند.